Έχουμε όμως εμείς 3ης Σεπτεμβρίου. Και Ηπείρου έχουμε. Και πυλωτές έχουμε. Και στενά που δεν φωτίζονται έχουμε. Και ετοιμόγεννες έχουμε. Και πατεράδες σε αναμονή έχουμε. Και βιντεοκάμερες έχουμε. Και αυτοκίνητα που περιμένουν να τα ξεκλειδώσουμε έχουμε. Και ξημερώματα έχουμε. Και μαχαίρια έχουμε. Και πεζοδρόμια με αίματα έχουμε. Απ’ όλα έχουμε. Κι αν νομίζετε ότι θα μείνουμε πίσω, σα πεινασμένοι και δευτεράντζες επαρχιώτες για να γελάτε με τα χάλια μας, γελασμένοι είστε. Αφού δεν έχετε ζωή εσείς, κι εμείς δεν θα έχουμε. Αν είναι φτηνή σε σας, εμείς θα τη βγάλουμε σε προσφορά. Αν ήταν τρεις αυτοί που παραμόνευαν, εμείς θα βάλουμε πέντε. Αν ένας δεν πρόλαβε να δει το παιδί του, εμείς θα βάλουμε τρία ορφανά, μπορεί και τέσσερα, μπορεί και τον Όλιβερ Τουίστ τον ίδιον. Αν εσείς βγήκατε σήμερα σαράντα χιλιάδες έξω, εμείς θα μείνουμε πενήντα χιλιάδες μέσα. Αν εσείς τα βάλατε με πενήντα μαύρους, εμείς θα κυνηγήσουμε εκατό. Αν σας φταίνε όλοι, εμάς θα μας φταίνε ακόμη περισσότεροι. Κόλαση εσείς; Κόλαση κι εμείς. Μια ζωή μούρη και ύφος παλιοχαμουτζήδες, σας βαρεθήκαμε πια. Δεν θα τα βλέπουμε όλα μόνο στην τηλεόραση να ζηλεύουμε. Τώρα τελειώσατε, έρχεται η ώρα μας. Αίματα υπάρχουν.
a/man/called/... 
Μόνο μια λέξη: αυτή της ετικέτας.
άστα να πάνε…
μιλάμε πλέον για επιβίωση. κάτι σαν το lost, χωρίς τις γκομενάρες
αυτοί πρόλαβαν και έπαιξαν σε 6 κύκλους, εμείς θα προλάβουμε να τελειώσουμε έναν ή θα μας πεθάνουν οι σεναριογράφοι;
έχω παγώσει, είναι κάτι που δεν το χωράει ο νους μου. τον σκότωσαν για μια βινεοκάμερα. η ζωή στην Ελλάδα έχει γίνει τόσο φτηνή που με τρομάζει.
κάντε χώρο στο νου σας, έρχονται κι άλλα
Χωρίς λόγια..
κι εγώ αυτό ήθελα να κάνω σήμερα κάτω απ΄τη μαρκίζα και την εικόνα αλλά δεν το τόλμησα
Ομολογώ ότι ούτε ένα κρύο αστείο δεν μού ‘ρχεται.
η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή τελικά..
Τις κοινωνίες που περιμένουν κάθε φορά το θάνατο σαν αφορμή για να αποκτήσουνε φωνή για τη χαμένη τη ζωή τους, ας τις θεωρήσουμε όλοι τελειωμένες να τελειώνουμε. Μετά από πέντε μέρες ας μην αρχίσουμε πάλι να ελπίζουμε πως δεν είναι. Αυτό είναι το τραγικότερο για όλους εμάς, τους φοβισμένους απ΄έξω. Για τους εντός της τραγωδίας, το τραγικότερο είναι και θα παραμείνει η κάσα. Ότι κι αν πούμε ή δεν πούμε εμείς. Οι αναλυτές.
να μην πούμε λοιπόν, ως μνημόσυνο
Πουθενά δεν έχουμε πια ζωή.
ζωή υπάρχει
ωχ
τι ζωή;
Δύτα δε φταίω εγώ, εσείς αρχίσατε πρώτοι
renata δεν ξέρω, πολλών λογιών φαντάζομαι, μπορούμε πάντα να αυτοσχεδιάσουμε
Έφυγε το παιδί μου σήμερα το πρωί, για την πόλη όπου σπουδάζει. Τρέμω ήδη, κι ας μην κάνει κρύο, κι ας μην έχω συγκεκριμένο λόγο ταραχής. Έτσι νιώθω, και δεν ντρέπομαι καν να το πω.
Τι κατάντια να είναι κάποιος 18 ετών και να φοβάσαι να τον αφήσεις (sic) να ξεμυτίσει από το σπίτι του, να χαρεί τη ζωή του, να γνωρίσει τον κόσμο. Τι κατάντια ο κόσμος μέσα στον οποίο τα φέρνουμε να είναι τόσο χυδαίος και επικίνδυνος.
Τι κατάντια να είσαι 18 και αντί να ρουφάς τη ζωή με κέφι να φοβάσαι μην σου ρουφήξουν το αίμα με το καλαμάκι…
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=63044978
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=63042973
μην κινδυνολογείτε, δεν υπάρχει πρόβλημα κι αν υπάρξει θα διενεργηθεί έρευνα σε βάθος για να διακριβωθούν τα αίτια και οι συνθήκες τραυματισμού της ζωής μας, καθώς και το ενδεχόμενο ευθύνης μας
οι άλλοι ποτέ δεν φταίνε, ως γνωστόν
Μου είχατε γράψει πριν λίγες μέρες πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και δωσμένο απλόχερα. Πλέον πάρα πολλοί το βιώνουν στα πετσί τους. Και ένας άτυχος από το Μπαγκλαντές που έλαβε φιλοδώρημα κάποιες μαχαιριές, και ο άτυχος που έχασε τη ζωή του και δεν τον γνώρισε ποτέ το παιδί του, και οι τρεις στην Marfin και και και… Και φυσικά θα γίνουν συσκέψεις επί συσκέψεων από τους αρμόδιους για να χυθεί άπλετο φως (το άκουσα σήμερα σαν να ακούω τον εαυτό μου να λέει “πάω για κατούρημα”) και για να λυθεί το πρόβλημα και να ξαναζήσουμε πλέον σε μία ασφαλή κοινωνία.
Νομίζω πως είμαστε στα προπύλαια της Κόλασης
ναι, στα προπύλαια αλλά είπε ο Καμίνης ότι θα τα φωτίσουν καλύτερα…
Η κοινωνία μας έδωσε το όπλο…
Οι συνθήκες επιβίωσης (!) τη σφαίρα…
Και εμείς με χαρά σημαδέψαμε την ανθρωπιά…
Στο κεφάλι…
This is war…
toast, και με σουγιά γίνεται αυτό, και με πέτρες, δεν χρειάζεται προηγμένη τεχνολογία, back to the roots
Ζωή μπορεί να μην έχουμε κ. Μοιρη αλλά έχουμε τρομολαγνεία. Εντός Μεσαίωνα και εντός μίσους, γονυπετείς προσκυνητές στα “καθαγιασμένα” αίματα της ένοχης ηθικοθρησκευτικής μας εξιλέωσης. Ελπίζω να καταλαβαίνετε…
προσπαθώ να καταλάβω αλλά με ξεπερνά αυτό που συμβαίνει, νομίζω πως έσφαλλα λέγοντας επιστροφή στις ρίζες, πρέπει επειγόντως να αναθεωρήσουμε το you can’t teach an old dog new tricks, μας το χρωστάμε να μετακπαιδευθούμε στις νέες τεχνολογίες του bite , τέρμα τα byte..
2.οοο χρονια εκπαιδευομενα σκυλια ειμαστε, πειθηνια και ακριτα…μας το χρωσταμε….
Ανδρομέδα, διαβάστε -αν δεν το κάνατε ήδη- αυτό
http://artfullyonsaturday.wordpress.com/2011/05/12/%C2%AB%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%C2%BB-%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CF%84%CE%B9-%CE%B8%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82/
“Η βία του ισχυρού φέρει πάντοτε το μεγαλύτερο βάρος” ποιοί είναι τελικά οι ισχυροί; Πριν χαρακτηριστώ ως ακροδεξιά, ας μας αφήσουν επιτέλους οι ανίσχυροι μετανάστες και οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι συνεργοί τους και μισθοφόροι του Σόρρος να ζήσουμε ειρηνικά και άφοβα στον τόπο μας. Μάλλον ήρθε ο καιρός να αναλάβουν αυτοί το κομμάτι της μεγαλοψυχίας και του αλτρουισμού. Όσο μου επιτρέπεται ακόμα, πάω να πάρω μια λαθραία αναπνοή…
Ανδρομέδα, εδώ δεν χαρακτηρίζεται κανείς. Μόνον οι τυφλά φανατικοί. Οι προτροπές σας είναι και δικές μου, τα “ας” σας και δικά μου, μόνο που πρέπει να τα απευθύνουμε σε κείνους που κυβερνούν. Ή κάνουν πως κυβερνούν.